Van vriendengroep tot kookclub met culinaire faam

Hennie van Ommeren

Cercle des Gourmets de Bois le Duc werd op 21 oktober 1971 opgericht door enkele Bosschenaren waaronder Jan Bosmans en Gerrit Vollebergh. In niets leek het toen nog op de ‘Kring van fijnproevers’ die het nu is. Hennie van Ommeren stond naast hen aan de wieg van de club. Hij was sinds 1974 bestuurslid en is helaas in 2021 overleden. Geanimeerd vertelde hij destijds over 40 jaar Cercle des Gourmets de Bois le Duc.

Enthousiaste start
“Het idee ontstond in Stadsherberg ’t Pumpke, waar een aantal mannen gevraagd werd om eens in de twee weken bij elkaar te komen om gezamenlijk te koken. Koken? Dat is toch niets voor kerels? Maar we waren mannen van de gestampte pot: daardoor lieten wij ons niet tegenhouden. We kookten van het begin af aan op niveau. Dat kwam door onze chef Henk van Tienen, toentertijd souschef bij Chalet Royal. Hij stelde de recepten samen en gaf ons kookles. We kookten in het lokaal van de Sint Lucia Huishoudschool in ’s-Hertogenbosch. Daar kookten we op eenvoudige fornuizen, die direct na het koken dienst deden als eettafel. We mochten uiterlijk tot 20.30 uur blijven, maar het lukte ons vaak om het wat later te maken. Soms hielp het als we de juf, die in het lokaal ernaast schoolwerk deed, een lekker bordje eten toeschoven.

Een club die smaakt naar meer
De ambitie om te groeien als ‘professionele’ club ontstond pas echt toen we een kijkje namen in de keuken van een collega-amateurclub uit Limburg. We kwamen daar aan met ons plastic schort onder de arm. Zij hadden een professionele keuken, eigen restaurant en bar, onderscheidingen, torenhoge mutsen en gelikte pakken. We keken elkaar aan: wat zij kunnen, kunnen wij ook! Dat was het begin van de Cercle zoals we die nu kennen.
Onze voorzitter destijds, de heer Guus Blom, nestor van de Cercle en inmiddels tot erelid benoemd, was samen met mij de stuwende kracht achter de ontwikkeling van de Cercle. Zonder zijn sturing zou de Cercle niet zijn geworden wat ze nu is.

Eigen haard is goud waard
Een professionelere aanpak betekende vanzelfsprekend een upgrade van onze locatie. Vanuit de huishoudschool in ’s-Hertogenbosch verhuisden we, na een omzwerving via de keuken van het voormalige Brabantbad, in 1978 naar een nieuwe
locatie in Sint-Michielsgestel. Een eenvoudig pand, verscholen achter Hotel de Drie Zwaantjes. Gezamenlijk werd de ruimte tot professionele keuken verbouwd en ingericht. Later, in 1985, betrok de Cercle het huidige pand in Nieuwkuijk. Een oude, leegstaande kaasboerderij. Alles was al betegeld, dus we konden er meteen aan de slag. Met ons 25-jarig bestaan, in 1996, verbouwden we intensief. Omdat we als stichting weinig geld hadden, moesten we zelf de sloophamer ter hand nemen. Wie vrije tijd had, werkte mee. Dat heeft ons verbroederd. In die tijd zijn vriendschappen voor het leven ontstaan. En natuurlijk een schitterende locatie met professioneel ingerichte keuken en sfeervol restaurant met bar.

Omelettenravage
In de beginjaren was de Cercle nog alleen voor mannen. Later werd die regel afgeschaft en konden ook dames lid worden. Wie lid wilde worden van de club, legde traditiegetrouw een proeve van bekwaamheid af. Tijdens deze ballotage moesten aspirant-leden een omelet bakken. Dat dachten ze althans. Eigenlijk is het een grap die een heel eigen leven is gaan leiden en tot op de dag van vandaag nog steeds door nietsvermoedende aspirant-leden zeer serieus wordt genomen. Aspirant-leden bedachten de meest hoogstaande recepten met luxe ingrediënten als zalm, garnalen, paling, en zelfs verse truffel om ons versteld te doen staan van hun kookkunst. Maar tegen de tijd dat zij aan omelet bakken toekwamen, vonden ze de spreekwoordelijke hond in de pot. De groep zorgde er namelijk altijd voor dat al die lekkernijen al lang opgesnoept waren. De meesten lieten zich daar echter niet door uit het veld slaan en improviseerden. Dan was het aan de groep om zo veel mogelijk roet in het eten te gooien. Letterlijk. Of afwasmiddel, kiezels, sierplanten, alles wat er maar voor handen was. Ik geef toe: een weinig volwassen ontgroening, maar het zorgde altijd voor hilariteit alom.

40 jaar modegrillen en kooktrends
In 40 jaar tijd is er op culinair gebied veel veranderd. Goed gevulde borden werden kleinere hapjes, de presentatie werd steeds kunstiger en koks veranderden langzaamaan in chemici. Moleculair koken, lagetemperatuur-bereiding, poedertjes, schuimpjes, sausjes, geleien. We waaien zeker niet mee met elke wind, maar we moeten wel bijblijven. Daarom investeren we in kennis, onze accommodatie en de nieuwste apparatuur, zodat we onze leden blijven boeien met spannende en lekkere recepten. Toch houden we ons Bourgondisch karakter. Uiteindelijk is eten emotie. En het bereiden van een hoogstaand diner blijft de mooiste beleving.”